Geschiedenis van de herinnering

Het gebouw bleef tijdens de oorlog grotendeels overeind. Na 1945 leek het alsof de gebeurtenissen in het vroege concentratiekamp op een aantal aanwijzingen na in vergetelheid zouden geraken. Pas sinds 1981 worden de “slachtoffers van de vroege naziterreur” door middel van een gedenkplaat op het terrein herdacht.

Door die plaat begonnen geïnteresseerde lokale bewoners de geschiedenis te onderzoeken. In 1991 richtten sociologe Sylvia Walleczek, beeldhouwer Rolf Scholz en historicus Kurt Schilde de “Geschiedkundige Werkplaats Papestraße” op.  Een jaar later lukte het hun om de huidige gedenkplaats definitief als de voormalige gevangenis te identificeren. Het sluitstuk kwam in 1992 van een vroegere worstenverkoper, die in 1933 SA-veldwachters tot zijn klanten kon rekenen. Sindsdien hebben leden en sympathisanten van de Geschiedkundige Werkplaats zich verder verdiept in de geschiedenis van de plaats.

In 2003 besloot de Berlijnse districtsraad van Tempelhof-Schöneberg om de kelders die tot dan toe particulier verhuurd werden, als gedenk- en ontmoetingsplaats voor het publiek toegankelijk te maken. In april 2011 werd de gedenkplaats geopend en sinds maart 2013 kunnen bezoekers in een tentoonstelling en archief informatie vinden over de geschiedenis ervan.